शनिबार, मङि्सर २२, २०८१
शनिबार, मङि्सर २२, २०८१

कला-साहित्य पोष्ट

माडीका कथाकार देव अञ्जान शाहको विदेशी कथा – ‘गिनीपिग’

  • A
  • A+
  • A++

“वेलकम कोन्ति र सिलिङ् महोदय!” हार्दिकताका साथ दुबै हात फैलाई इटलीका निम्ति रोमस्थित जर्मन आवासीय राजदूत आफ्ना अतिथिहरुको स्वागतमा तल्लीन भयो । त्यो विशेष कफी पार्टी तात्कालीन इटलीका स्वास्थ्यमन्त्री ‘काउन्ट लियोनार्द कोन्ति’ र प्रसिद्ध जर्मन प्रोफेसर तथा बैज्ञानिक ‘डा. क्लाउस सिलिङ्’को सम्मानमा राजदूतद्वारा आयोजित थियो । त्यहाँ श्रृङ्गारित हल अनि वाहिरको प्रचन्ड धुप विर्साउने वातानुकूलित व्यवस्था मात्रै होइन, कडा सुरक्षाको प्रवन्ध पनि गरिएको थियो । यो दोश्रो विश्वयुद्ध पूर्व नाजी शासनकालको परिवेश हो ।

विज्ञापन १

“यहाँ आउने क्रममा कुनै समस्या त परेन?” –राजदूतले सोधे ।

विज्ञापन २

“अहो, त्यसको त कुनै ख्यालै भएन, हामी निकै सुबिधापूर्वक आइपुग्यौं । एस्कर्टिङ्गले राम्रोसंग साथ दियो ।” रोम स्वास्थ्यमन्त्रीले भने “बरु यहाँले पो लम्बे प्रतीक्षा गर्नुपर्यो कि?”

विज्ञापन ३

“होइन, त्यस्तो केहि भएन” एकैछिन मौन रही राजदूत पुनः बोल्यो, “बरु बसेरै कुरा गरौंन ।” उपस्थित तीनैजना सोफामा विराजमान भए ।

“अँ त कोन्ति महोदय, म अहिले विगतको ‘मलेरिया कमिसन’का दिनहरु याद गरिरहेको छु ।” डा. सिलिङ्ले अतित कोट्याउने चेष्टा गरे ।

“अँ हो त, हाम्रो तात्कालीन ‘लीग अफ नेसन्स्’को पोलिट्ब्युरोद्वारा यहाँले मलेरिया विरुद्धको औषधि पत्ता लगाउनुभएकोले यहाँको उच्च मुल्याङ्कन गर्दै बोर्ड सदस्यमा नियुक्त गरेका थियौं । यहाँले त्यही कारण रकफेलर पुरस्कार पनि त पाउनु भएको थियो, होइन र ?” सम्भवत कोन्तिको स्वभावनै थियो, एकैसाथ सवाल अनि जवाफ गर्नुपर्ने ।

“हो त!” डा. सिलिङ्को स्वीकारोक्ति ।

यस्तैमा एउटी सुन्दर युवती हातमा कफीको ट्रे सहित हलभित्र प्रविष्टि भई समुस्कान सबैलाई कफी ग्रहण गर्न आग्रह र वितरण गरीकन मुस्कुराउँदै बाहिरिइन । सायद हलभित्रको छलफल या कुराकानीमा बाधा बन्नु उनको चाह थिएन । सबै एकक्षण उनको सुन्दरताको प्रशंसामा भुले ।

डा. सिलिङ्ले हठात् प्रश्न गरे, “ए साँच्ची, अफ्रीका हान्न गएका इटलीका वीर सेनाको नयाँ खबर के छ हँ?”

“युद्ध हाम्रो पक्षमा छैन । हाम्रा सेनाहरु पछी हट्न वाध्य हुन थालेका छन् ।” स्वास्थ्यमन्त्री कोन्तिले विस्तारै भने ।

“अहो! बडो दुःखको खबर । तर हात हतियार र युद्धकौशलले निपूर्ण हाम्रा वीर सेना ती निशस्त्रप्रायः अफ्रिकीसंग हार खानुको कारण चाँही के हुनसक्छ? कृपया, मैले बुज्न सकिनँ ।” डा. सिलिङ्ले भने ।

रोम स्वास्थ्यमन्त्री जवाफ फर्काउन इच्छुक नभएको देखि राजदूत बोल्यो, “अफ्रिका हान्न गएका सेनाहरु ज्वरोको महामारीले आक्रान्त छन, त्यसैले ।”

विशेष चिन्तित हुँदै डा. सिलिङ्ले तत्कालै प्रतिक्रिया व्यक्त गरे, “त्यसो त हाम्रो जर्मनीमा पनि फ्युहरर अडोल्फ हिटलरको नाजी हाई कमान्डले पनि जनरल रोमेलको कमान्डमा त्यहाँ नै आक्रमण गर्ने योजना बनाउँदै छ । इट्लीको आक्रमणद्वारा प्रदत्त यस शिक्षा ग्रहण गर्नु हाम्रो लागि अत्यावश्यक छ ।”

“निश्चय पनि ।” राजदूतले सहमती पेश गरे ।

काउन्ट कोन्तिले बिस्तारै गुनासो पोखे, “खैर, जीवनको तुलनामा विज्ञान निकै पछि पर्यो । ज्वरोको महामारीका विरुद्ध भइरहेको सोध अनुसन्धानको रफ्तार काफी ढीला भयो ।”

“खोज अनुसन्धानार्थ गिनीपिग, खरायो र मुसाहरुको निकै अभाव खड्किन थालेको छ ।” डा. शिलिङ्ले समस्याको उठान गरे ।

हल एकैछिन मौन रह्यो । मौनता भङ्ग गर्दै स्वास्थ्यमन्त्री काउन्ट कोन्तिले नवीनतम् सोच अगाडी सारे, “साँच्ची, यस कार्यका लागि मान्छेकै उपयोग किन नगर्ने? हाम्रा बन्दी शिविरहरुमा यस्ता सामाजिक गिनी पिग, खरायो र मुसाहरु प्रशस्त छन् ।”

तुरुन्तै डा. क्लाउस सिलिङ् प्रशन्न मुद्रमा बोले, “वाह! वाह!, कमालको दिमाग छ यहाँको । मैले यस्तो विकल्प किन पहिल्याउन सकिनँ हँ? अत्यन्त उत्तम र सुन्दर विचार । आर्य सभ्यताको उच्चताप्रति असहमती जनाउनेहरुको राम्रो सदुपयोग । एउटै ढुङ्गाले दुइवटा चरा मारेजस्तै, बन्दी शिविरको खर्च पनि घट्ने अनि गिनिपिगहरु आयात गर्नु पनि नपर्ने । बेहद किफयती अनि प्रगतिशील विचार” अनि तीनैजना मज्जाले हाँसोमा रम्न पुगे ।

*****

“यहाँलाई थाहा छ डा. सिलिङ् महोदय, यहाँको नवीनतम् उपाय सुनेर बर्लिन हेड क्वार्टरमा विशेष छलफल भएको थियो ।” स्ट्रोमट्रूपर्सको चिकित्सा विभाग प्रमुख डा. ग्रावित्जले रिपोर्टिङ्ग गरे ।

“ए…” डा. सिलिङ्ले भने, “अनि के भयो त?”

“अँ, हाम्रा फ्युहरर अडोल्फ हिटलरलाई यो विचार खुब मन परेछ । उहाँले सहमती जनाइसक्नु भयो । सञ्चार मन्त्री गोयबल्स पनि सहमत नै हुनुहुन्छ । अनि नेताहरु गोरिङ्, मार्टिन बोर्मान, काइटेल फ्रिक र जोदल पनि…” डा. ग्रावित्जले बेलिविस्तार लगाए ।

“अनि…” डा. सिलिङ् थप इच्छुक देखिए ।

“हाम्रो नाजीदलको अत्यन्त बहुमतले प्रस्ताव पारित गर्यो । अँ, खुफिया गोस्टापो प्रमुख ‘विल्हेम कनारिस’ र नेता ‘शाख्ट’ले भने हस्ताक्षर गर्न चाहेनन् ।” डा. ग्राबित्ज झनै गहिराईमा पुगे ।

“शाख्ट त कम्युनिष्ट, यहुदी र सोभियत रुसप्रति लचिलो पो हुन थालेछ हँ! अनि कनारिस महोदय चाँही त्यस्तो किन नि?”

तर डा. सिलिङ्ले जवाफ पाएनन् । बरु निष्कर्ष स्वरुप डा. ग्रावित्जले सोधे, “अनि डा. सिलिङ् महोदय, यहाँले कुन चाँही बन्दी शिविर रोज्नुभएको छ त?”

“सम्भवत मेरो अनुसन्धानको लागि वुशेनवाल्ड, ह्याम्बर्ग, फ्र्याङ्कफर्ट या वार्शा वन्दी शिविरहरुभन्दा ‘डाखाउ शिविर’ अनुकूल हुनेछ । कारण, त्यो शिविर मेडिकल संस्थान, विश्वबिद्यालय र प्रयोगशालाहरु सहजै उपलब्ध म्युनिख शहरसंगै रहेको छ । कि कसो?” डा. सिलिङ्ले विचार पोखे ।

“ ओके डा. सिलिङ्ग महोदय, यहाँले भनेबमोजिम नै हुनेछ ।” डा. ग्रावित्जले घोषणा गरे । त्यसपछि उनी डा. सिलिङ्लाई सलामी दिएर फर्किए ।

******

युद्धस्तरमा मेडिकल संस्थानको शाखा भवन निर्माण गरियो । डा. सिलिङ् आफ्ना सहयोगीसंगै त्यहाँ पुगे । उनलाई अत्यन्त कडा सुरक्षाका साथ डाखाउ बन्दी शिविरमा लगियो जहाँ उनलाई एकजना उपयुक्त मानवरुपी गिनिपिगको छनौट गर्नु थियो र त्यस गिनिपिग संगै आर्यसभ्यतालाई अझ उच्च तुल्याउने अनुसन्धानको आरम्भ गर्नु थियो ।

बन्दीहरुको पंक्ति यतिबिघ्न लामो थियो कि डा. सिलिङ्को आँखाले हेरी भ्याउन सकेन । सबै वन्दीहरु खानपिउन नपाई र तीब्र यातनाका कारण दुब्ला पातला भएका थिए । ‘पहिलो गिनिपिग’ मोटोघाटो हुनुपर्छ –उनको तर्क थियो र आखिर फेला पारियो, खोजेजस्तै एकजना यहुदी कम्युनिष्ट बन्दी । डा. सिलिङ् निकै खुसी भई उक्त बन्दीलाई साथमा लिइ मेडिकल संस्थान पुगे ।

डा. सिलिङ्लाई जीवनभर प्राप्त नभएको खुसी तब प्राप्त भयो, जब उनले मानवरुपी गिनिपिगको हरेक शिरा र धमनीमा ज्वरोको कारक इन्जेक्सन दिए । गिनिपिग निकै छट्पटियो र पीडाले चिच्यायो । तर विचरा गिनिपिग नाजी स्ट्रोम ट्रूपर्स सेनाको कडा घेराबन्दीबिच रहेकाले केहि गर्न सकेन । गिनिपिगको पीडाले डा. सिलिङ्लाई झनै मज्जा आएझैं लाग्यो । उनले स्वर्गीय आनन्द बटुल्ने ध्ययले गिनिपिगको नशानशामा फेनोलको इन्जेक्सन दिए । ‘गिनिपिग’ पीडाको चरमोत्कर्षका कारण चिच्याउँदै र छट्पटिँदै मृत्युवरण गर्न पुग्यो ।

तुरुन्तै डा. सिलिङ्ले आदेश जारी गरे, “बन्दी शिविरका सबै बन्दी एक एक गरी ल्याऊ….”

– कथाकार माडी खबर अनलाइनका सम्पादक तथा रेडियो माडीका संस्थापक इञ्चार्ज हुन् ।

तपाईको प्रतिक्रिया